Pėr Ty - Poezi nga Arts - Per Albalove

Me rende se toka me e lehte se hija,

e vjeter sa lindja pa fund sa gjithesia.

Eembel sa fjala e hidhur sa pikellimi,

e ngrohte sa falja e forte sa qendrimi.

Rrenon edhe atje ku fare s'ka ndertuar,

jep fryme ne ate vend ku rrenje s'ka leshuar.

E ndrit erresiren e erreson ndricimin

i pasuron enderat dhe ndalon enderrimin,

ujitet dhe jeton edhe ne shkretetire,

perballon acarin dhe nuk ka te ngrire.

Rralle kthehet aty qe njehere del,

eshte fuqi e forte kur te pushton per te paren here.

Pastron c'do plage dhe nje ofshame leshon,

sa do te jete e dhimbshme plagen e sheron.

Vajin e kthen ne kenge,ngushellimin ne urim,

ndryshk unaza ne gisht kur nuk ka bashkim

Kur ndizet per te paren here flaka e saj perjetohet,

vetem prushi nese mbetet eshte e para dhe nuk harrohet.

Syri nuk e sheh veshi se degjon,

por dashuria ne folene e saj qendron.

Pse qendron si nje cope akulli kur nga brenda digjesh si zjarr,

pse nuk vjen te me thuash:-Une te dua si i marr!

Pse e mohon ate qe ndjen,

pse kaq shume po me mundon te pelqen.

I perkasim boteve te ndryshme qe kurre nuk ka per t'u bashkuar,

"Ti poeti i aventurave,ndersa une liber i mbyllur i koduar"!

Edhe nese papritur vdes e nuk i shoh keto buzet e tua,

ne boten e pertejme te pres,te them ende te dua.

Mos u lodh te gjesh arsyen,se pse ika nga kjo bot,

arsyeja eshte fare e thjeshte,ika se pa ty s'jetoj dot.

Te betohem per ujin e detit,                                                                                           Te ruaj ne zemren time e do te te mbaj gjithmone

te betohem per yjet e qiellit.                                                                                           edhe pse ti u largove nga une,

Te betohem ne Zot e Krisht,                                                                                           edhe pse me lendove shume.

se te dua marrezisht.                                                                                                     Ti me falje ngrohtesi,

Te puth buzet e embla si petalja e trendafilit,                                                                prandaj te dua ende pa kufi.

plot arome me vese mbuluar ne mengjeset e prillit.

Sa shume mundohem te te harroj,                                                                        Me jep fryme me buzet e tua ne mes engjejsh te defrej,

aq shume te kujtoj.                                                                                               qe me zemer te te dua e te defrej.

Ngado qe kaloj fytyren tende shikoj,

dhe perseri te dashuroj.

Syte e tu te zinj si shigjeta versulen,

ndersa te miat perkulen.                                                                                          Je engjell apo djall,akoma se kam kuptuar,

por di se s'kam rreshtur kurre duke te te dashuruar.

Zemra ime ska rresht kurre se dashuruari,

ti je misteri im i pazbuluar,

ti je iluzioni qe cdo nate kam enderruar,

ti je shpresa qe kam kerkuar,

ti je zemra qe kam dashuruar,

ti je bota qe kam eksploruar,

ti je drama qe kam realizuar,

ti je drita qe me ka ndricuar,

ti je qellimi qe vetes ia kam kushtuar,

ti je poema qe kam krijuar,

ti je hyjnia qe kam respektuar,

ti je piktura qe kam vizatuar,

pra ti je vete jeta per mua,

dhe prandaj shum te dua.

Dy te rinj shume te dashuruar me njeri tjetrin vendosen te martoheshin.Disa muaj perpara marteses, vajza peson nje aksident dhe pas kesaj mbetet me fytyre te shperfytyruar.
"Nuk mund te martohem me ty",-i thote te fejuarit,"une do te mbetem gjithnje e shemtuar. Gjej ndonje vajze tjeter te bukur ashtu sic e meriton, sepse une nuk ia vlej per ty"
Pak dite me vone, ajo merr kete pergjigje nga djali:
"Ai qe duhet ne te vertete te ndihet keq, jam une. Pas nje vizite tjeter te mjekut, ai me tha qe se shpejti nuk do te mund te shoh dot me.Por megjithe kete, nqs ti do akoma te martohesh me mua, une jam gati"

Pas pak kohesh ata u martuan dhe djalit i iku shikimi.
Pavaresisht kesaj jetuan 20 vjet sebashku ne dashuri dhe mirekuptim.
Vajza ishte ajo qe kujdesej dhe u be drita e syve te tij.
Dashuria i drejtoi ata edhe ne tunelin e erresires.Nje dite ajo u semur keq dhe vdiq, duke lene pas nje keqardhje te madhe qe po e linte ne ate gjendje.
Ate dite, per cudine e te gjitheve ai hapi syte.
"-Une nuk isha i verber"-tha, "Por bera si i tille ne menyre qe ajo mos te ndihej keq qe do e shihja perdite me fytyre te shperfytyruar, sepse dashuria ime ishte e bazuar ne bukurine qe ajo kishte ne shpirt".

TI HESHT!

Lotet ne faqe do te thahen nje dite. Vetem vraga e murrme do te te tradhtoje vendet ku dikur ka qene nje plage ku rridhte gjak. Ti hesht Duhet te presesh vetem pak sa te fitosh force, fshihi mankthet qe te shfaqen ne gjume dhe te nesermen buzeqesh sikur te kesh pare enderren me te bukur. Hesht, vetem nje sekonde hesht, dhe mos renko. Leri krahet e lire dhe fluturo ne ato vende qe ende nuk i ke pare por e di qe ekzistojne diku. Lere melodine te krijoje nje kenge ndryshe nga ato qe ke degjuar gjithmone. Nje kenge qe flet per ate te ardhme qe aq shume ke dashur ta shikosh, por nuk ke arritur ta prekesh, sepse te shket sa here zgjat doren drejt saj. Hesht se askush s'duhet te degjoje ate qe mendon. Vuajtjet duhet t'i mbash te mbyllura me celesa te ndtyshkur si vete kjo bote ku jeton. Mos e kthe koken mbrapa, mos u trishto per zdhedhjet qe te kane denuar, vetem merr fryme thelle! Minutat fillimisht duken te pafundme, me pas fitojne shpejtesi, e pas cdo dite sheh si rrokulliset gjithcka. Ti nxjerr thonjte per tu kapur diku qe te jetosh nje cast te bukur qe zhduket befas, ndersa stuhia qe mendon se ka kaluar, kthehet serish qe te gllaberoje ate qe ka mbetur prej teje...por prit se nuk ka mbaruar gjithcka. Mbaje veten fort, shterngoje litarin ku je kapur, sepse ai nuk eshte litari vdekjes por i pritjes se nje lirie qe te ka munguar prej kohesh. Ndaj tani duhet te heshtesh dhe te mlesh askend te mesoje se ti je ndryshe nga ajo qe njohin. Je dikush qe nuk qan nga ato qe shkuan, sepse min. , ditet, vitet jane rrokullisur ne gremine dhe nuk do te rendesh drejt tyre, se ti do te mbijetosh.

E PASUR APO E VARFER, FEMRA MBETET KRISTAL I SHNDRITSHEM NE DUKJE, I LEHTE PER TU FITUAR E COPETUAR, POR VESHTIRE PER TU KTHYER NE GJENDJEN E MEPARSHME!os